■ بازی زندگی بخش عمومی

عدسی وقت پختن، از ماشی/
روی پیچید و گفت این چه کسی است/
ماش خندید و گفت غره مشو/
زانکه چون من فزون و چون تو بسی است/
هر چه را میپزند، خواهد پخت/
چه تفاوت که ماش یا عدسی است/
جز تو در دیگ، هر چه ریخته‌اند/
تو گمان میکنی که خار و خسی است/
زحمت من برای مقصودی است/
جست و خیز تو بهر ملتمسی است/
کارگر هر که هست محترمست/
هر کسی در دیار خویش کسی است/
فرصت از دست میرود، هشدار/
عمر چون کاروان بی جرسی است/
هر پری را هوای پروازی است/
گر پر باز و گر پر مگسی است/
جز حقیقت، هر آنچه میگوئیم/
هایهوئی و بازی و هوسی است/
چه توان کرد! اندرین دریا/
دست و پا میزنیم تا نفسی است/
نه تو را بر فرار، نیروئی است/
نه مرا بر خلاص، دسترسی است/
همه را بار بر نهند به پشت/
کس نپرسد که فاره یا فرسی است/
گر که طاوس یا که گنجشکی/
عاقبت رمز دامی و قفسی است/