■ بخوان به نام گل سرخ بخش عمومی

بخوان به نام گل سرخ در صحاری شب

که باغ ها همه بیدار و بارور گردند

بخوان دوباره بخوان تا کبوتران سپید

به آشیانه خونین دوباره برگردند

ز خشکسال چه ترسی؟ که سد بسی بستند

نه در برابر آب

که در برابر نور

و در برابر آواز و در برابر شور

تو خاموشی که بخواند؟

تو می روی که بماند؟

که بر نهالک بی برگ ما ترانه بخواند؟

زمین تهی دست ز رندان

همین تویی تنها

که عاشقانه ترین نغمه را دوباره بخوانی

بخوان به نام گل سرخ و عاشقانه بخوان

حدیث عشق بیان کن بدان زبان که تو دانی."
دکتر شفیعی کد کنی